İstanbul Psikoteknik Raporu Nedir?
SRC Belgelerinin yanında alınması gereken, kişinin belirli bir işe uygun olup olmadığını test etmek amacıyla simülatör ve psikolog eşliğinde Sağlık Bakanlığı denetiminde yapılan ve 1 saat süren değerlendirme sonucu verilen karar raporuna psikoteknik rapor denir. Karayolu Taşıma Yönetmeliği’ne göre bu raporun her 5 yılda bir ilgili sağlık kuruluşundan alınması zorunludur.
İstanbul Psikoteknik Raporu Kimler Alabilir?
Karayolu Taşıma Yönetmeliği’ne göre Psikoteknik Raporu’nu Karayolu Taşıma Kanunu kapsamında çalışan ve çalıştırılan sürücülerden; kullandığı taşıta uygun sürücü belgesi olan, ilgili mevzuata göre mesleki yeterlilik belgesine sahip olan, otobüs kullanacaklar için 26 yaşından gün almış ve 63 yaşından gün almamış olan, tehlikeli madde taşımacılığı yapan sürücülerin ilgili mevzuata göre eğitim aldıklarına dair belgeye sahip olan, uyuşturucu, silah, insan, gümrük kaçakçılığı ve terör örgütü suçlarından hürriyeti bağlayıcı ceza ile hükümlü olmayan sürücüler alabilir.
İstanbul Psikoteknik Raporun Amacı
Bu raporla birlikte sürücülerin zihinsel özelliklerinin (algı, dikkat, hafıza, muhakeme), psikomotor yeteneklerinin ve becerilerinin (göz, el, ayak koordinasyonu ve tepki hızı), davranış ve tutumlarının, alışkanlık ve kişilik özelliklerinin (saldırganlık, sorumluluk, kendini kontrol edebilme ve risk alma) ölçülmesi amaçlanır.
Psikoteknik Rapor alımı için öngörülen süre 60 dakikadır. Bu süreden daha az dakikada alınmış olan bütün raporlar geçersiz sayılır. Bu belgeyi almak için 3 resim, kimlik fotokopisi ve ehliyet fotokopisiyle birlikte psikoteknik raporu verecek olan büroya başvuru yapmanız gerekir.
İstanbul Psikoteknik Rapor Yenileme
Psikoteknik Raporu almak için uygun görülen taşıt sürücüler rapor bitim tarihinden en az 15 gün önceden yeni rapor almak için başvuruda bulunmalıdır ve bu raporu her 5 yılda bir yenilemek zorundadır.
İstanbul Psikoteknik Raporu Neden Alınır?
Bu rapor, psikolojik yetersizlikleri nedeniyle trafikte tehlike yaratacak sürücülerin teşhis edilmesine, sürücülerin kişisel beceri ve tutumlarına ilişkin farkındalık sağlamalarına, trafikte seyahat eden halkı tehlikelerden korumaya ve uzun vadede risk altındaki sürücülere davranışlarını değiştirme şansı verecek çeşitli rehabilitasyon programları oluşturarak toplumun sürücülük kültürünü iyileştirmeye yardımcı olur.
